داروی بیماری های قلب

13 داروی بیماری های قلبی و عروقی

بیماری های قلبی و عروقی به عنوان یکی از اصلی‌ترین علل مرگ‌ومیر در سراسر جهان شناخته می‌شوند. برای مدیریت این بیماری‌ها، استفاده از داروهای مؤثر و مناسب نقش کلیدی دارد. به معرفی 13 داروی اصلی که در درمان این دسته از بیماری‌ها استفاده می‌شوند(داروی بیماری های قلب) می‌پردازیم.

1. دیورتیک ها (Diuretics)

داروهایی که باعث افزایش دفع سدیم و آب از کلیه‌ها می‌شوند. با کاهش حجم مایعات بدن، فشار خون کاهش می‌یابد و بار روی قلب کم می‌شود. این داروها برای مدیریت نارسایی قلبی، فشار خون بالا، و تجمع مایعات (ادم) استفاده می‌شوند. انواع مختلفی از دیورتیک‌ها وجود دارند، مانند دیورتیک‌های قوی (لوپ)، تیازیدی، و نگهدارنده پتاسیم.

• فوروسماید (Furosemide): دیورتیک قوی برای نارسایی قلبی شدید.
• هیدروکلروتیازید (Hydrochlorothiazide): دیورتیک تیازیدی برای فشار خون بالا.
• اسپیرونولاکتون (Spironolactone): دیورتیک نگهدارنده پتاسیم که در نارسایی قلبی پیشرفته استفاده می‌شود.

2. بتابلاکرها (Beta Blockers)

این داروها گیرنده‌های بتا-آدرنرژیک را مسدود کرده و اثرات هورمون‌های استرس مانند آدرنالین را کاهش می‌دهند. با کاهش ضربان قلب و انقباضات قلبی، اکسیژن مصرفی قلب کمتر می‌شود. در بیماری‌هایی مانند نارسایی قلبی، آنژین صدری، و پس از سکته قلبی برای کاهش آسیب بیشتر استفاده می‌شوند.

• متوپرولول (Metoprolol): کاهش فشار خون و ضربان قلب.
• کارودیلول (Carvedilol): بهبود عملکرد قلب و کاهش مرگ‌ومیر در نارسایی قلبی.
• پروپرانولول (Propranolol): مؤثر در کنترل آریتمی‌ها و کاهش فشار خون.

3. مهارکننده های ACE (ACE Inhibitors)

این داروها تولید آنژیوتانسین II را که یک هورمون تنگ‌کننده عروق است، مهار می‌کنند. نتیجه آن کاهش مقاومت عروقی، کاهش فشار خون، و کاهش بار روی قلب است. همچنین این داروها باعث حفظ عملکرد کلیه‌ها در بیماران مبتلا به دیابت و کاهش پیشرفت نارسایی قلبی می‌شوند.

• کاپتوپریل (Captopril): کمک به کاهش فشار خون و پیشگیری از آسیب بیشتر به قلب.
• انالاپریل (Enalapril): درمان فشار خون و نارسایی قلبی.
• لیزینوپریل (Lisinopril): برای کاهش فشار خون و بهبود عملکرد قلب.

4. بلوک کننده های گیرنده آنژیوتانسین II (ARBs)

داروهایی که گیرنده‌های آنژیوتانسین II را مسدود می‌کنند و باعث گشاد شدن عروق و کاهش فشار خون می‌شوند. این داروها اثرات مشابهی با مهارکننده‌های ACE دارند اما عوارض جانبی کمتری مانند سرفه خشک ایجاد می‌کنند.

• لوزارتان (Losartan): کاهش فشار خون و محافظت از کلیه‌ها.
• والزارتان (Valsartan): بهبود عملکرد قلب در نارسایی قلبی.
• کاندسارتان (Candesartan): درمان فشار خون بالا و نارسایی قلبی.

5. بلوک کننده های کانال کلسیم (Calcium Channel Blockers)

این داروها مانع ورود کلسیم به سلول‌های عضلات قلب و عروق می‌شوند، که منجر به کاهش انقباض عروق و کاهش بار روی قلب می‌گردد. در درمان فشار خون، آنژین صدری، و برخی آریتمی‌ها کاربرد دارند.

• آملودیپین (Amlodipine): کاهش فشار خون و درمان آنژین.
• دیلتیازم (Diltiazem): درمان آنژین و آریتمی‌های قلبی.
• وراپامیل (Verapamil): برای کنترل ضربان قلب و فشار خون.

6. نیترات ها (Nitrates)

داروهایی که باعث گشاد شدن عروق می‌شوند و جریان خون به قلب را بهبود می‌بخشند. این داروها بیشتر برای کنترل و پیشگیری از حملات آنژین صدری استفاده می‌شوند.

• نیتروگلیسیرین (Nitroglycerin): تسکین سریع درد قفسه سینه.
• ایزوسورباید مونونیترات (Isosorbide Mononitrate): پیشگیری از آنژین مزمن.
• ایزوسورباید دی‌نیترات (Isosorbide Dinitrate): کاهش علائم نارسایی قلبی.

7. گلیکوزیدهای قلبی (Cardiac Glycosides)

داروهایی که باعث افزایش قدرت انقباض قلب و کاهش ضربان آن می‌شوند. این داروها برای مدیریت نارسایی قلبی و آریتمی‌های خاص مانند فیبریلاسیون دهلیزی استفاده می‌شوند.

• دیگوکسین (Digoxin): افزایش کارایی قلب و کنترل ریتم.

8. داروهای ضد انعقاد (Anticoagulants)

این داروها مانع تشکیل لخته خون می‌شوند و در پیشگیری و درمان ترومبوزهای عروقی و جلوگیری از سکته مغزی استفاده می‌شوند.

• وارفارین (Warfarin): پیشگیری از لخته شدن خون.
• آپیکسابان (Apixaban): کاهش خطر سکته مغزی در فیبریلاسیون دهلیزی.
• هپارین (Heparin): درمان فوری لخته خون.

داروی بیماری های قلب

9. داروهای ضد پلاکت (Antiplatelets)

با جلوگیری از چسبیدن پلاکت‌ها به یکدیگر، مانع تشکیل لخته خون می‌شوند. این داروها در پیشگیری از حملات قلبی و سکته مغزی کاربرد دارند.

• آسپیرین (Aspirin): کاهش خطر سکته و حمله قلبی.
• کلوپیدوگرل (Clopidogrel): جلوگیری از تشکیل لخته.

10. مهارکننده های آلدوسترون (Aldosterone Antagonists)

داروهایی که اثر آلدوسترون را مهار می‌کنند و باعث دفع سدیم و آب می‌شوند. در نارسایی قلبی برای کاهش علائم و پیشرفت بیماری استفاده می‌شوند.

• اسپیرونولاکتون (Spironolactone): کاهش احتباس مایعات.
• اپلرنون (Eplerenone): کاهش خطر مرگ در نارسایی قلبی.

11. داروهای کاهش دهنده چربی خون (Statins)

این داروها با کاهش سطح کلسترول LDL در خون، خطر حمله قلبی و سکته مغزی را کاهش می‌دهند.

• آتورواستاتین (Atorvastatin): کاهش کلسترول و پیشگیری از بیماری قلبی.
• رزوواستاتین (Rosuvastatin): بهبود سطح چربی خون.

12. داروهای آنتی آریتمیک (Antiarrhythmics)

داروهایی که برای کنترل آریتمی‌های قلبی استفاده می‌شوند و به تنظیم ریتم قلب کمک می‌کنند.

• آمیودارون (Amiodarone): درمان آریتمی‌های بطنی و فوق‌بطنی.
• لیدوکائین (Lidocaine): کنترل آریتمی‌های حاد.

13. مهارکننده های SGLT2 (Sodium-Glucose Cotransporter 2 Inhibitors)

داروهایی که در اصل برای دیابت نوع 2 استفاده می‌شوند اما اثبات شده که در نارسایی قلبی نیز مؤثر هستند. با دفع گلوکز و سدیم از کلیه‌ها به کاهش بار قلب کمک می‌کنند.

• امپاگلیفلوزین (Empagliflozin): بهبود عملکرد قلب در نارسایی.
• داپاگلیفلوزین (Dapagliflozin): کاهش خطر بستری شدن در بیماران قلبی.

داروی بیماری های قلب

داروی قلب و عروق (داروی بیماری های قلب)

1. فوروسماید (Furosemide)
یک دیورتیک قوی که برای درمان نارسایی قلبی و کاهش تجمع مایعات در بدن استفاده می‌شود. این دارو با افزایش دفع ادرار، حجم مایعات اضافی را کاهش داده و بار قلب را کمتر می‌کند. معمولاً در نارسایی‌های قلبی شدید و در موارد ادم ریوی استفاده می‌شود.

2. متوپرولول (Metoprolol)
یک بتابلاکر که برای کاهش فشار خون، کنترل ضربان قلب، و کاهش مصرف اکسیژن قلب استفاده می‌شود. این دارو معمولاً برای پیشگیری از حملات قلبی، درمان آنژین صدری، و مدیریت نارسایی قلبی تجویز می‌شود.

3. کاپتوپریل (Captopril)
یک مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) که با گشاد کردن عروق باعث کاهش فشار خون و بهبود عملکرد قلب در نارسایی قلبی و پس از سکته قلبی می‌شود. این دارو همچنین برای کاهش بار روی قلب مؤثر است.

4. لوزارتان (Losartan)
بلوک‌کننده گیرنده آنژیوتانسین II که برای کاهش فشار خون، کاهش پیشرفت نارسایی قلبی، و محافظت از کلیه‌ها در بیماران دیابتی استفاده می‌شود. این دارو گزینه مناسبی برای بیمارانی است که تحمل مهارکننده‌های ACE را ندارند.

5. اسپیرونولاکتون (Spironolactone)
دیورتیک نگهدارنده پتاسیم که در درمان نارسایی قلبی پیشرفته، فشار خون مقاوم، و کاهش تجمع مایعات بدن کاربرد دارد.

6. آملودیپین (Amlodipine)
یک بلوک‌کننده کانال کلسیم که برای درمان فشار خون بالا و آنژین صدری مزمن استفاده می‌شود. این دارو با گشاد کردن عروق فشار روی قلب را کاهش می‌دهد و جریان خون را بهبود می‌بخشد.

7. نیتروگلیسیرین (Nitroglycerin)
دارویی که برای تسکین سریع درد قفسه سینه ناشی از آنژین صدری و حملات قلبی استفاده می‌شود. این دارو با گشاد کردن عروق کرونری، جریان خون به عضله قلب را بهبود می‌بخشد.

8. دیگوکسین (Digoxin)
یک گلیکوزید قلبی که برای افزایش قدرت انقباضی قلب، کاهش ضربان قلب در فیبریلاسیون دهلیزی، و بهبود عملکرد قلب در نارسایی قلبی استفاده می‌شود.

9. وارفارین (Warfarin)
یک ضدانعقاد که برای پیشگیری و درمان ترومبوزهای عروقی و جلوگیری از سکته مغزی در بیماران با فیبریلاسیون دهلیزی یا دریچه‌های مصنوعی قلب استفاده می‌شود. این دارو با کاهش تشکیل لخته خون کار می‌کند.

10. آسپیرین (Aspirin)
داروی ضدپلاکت که برای پیشگیری از حملات قلبی و سکته مغزی استفاده می‌شود. این دارو با جلوگیری از چسبیدن پلاکت‌ها به یکدیگر، تشکیل لخته خون را مهار می‌کند.

11. کلوپیدوگرل (Clopidogrel)
یک داروی ضدپلاکت که برای کاهش خطر حملات قلبی و سکته مغزی در بیماران در معرض خطر تجویز می‌شود. معمولاً همراه با آسپیرین برای افزایش اثرات ضدپلاکتی استفاده می‌شود.

12. انالاپریل (Enalapril)
مهارکننده ACE که با کاهش مقاومت عروق به بهبود عملکرد قلب کمک می‌کند. این دارو برای کاهش فشار خون، درمان نارسایی قلبی، و پیشگیری از پیشرفت بیماری قلبی عروقی تجویز می‌شود.

13. پروپرانولول (Propranolol)
بتابلاکری که برای کنترل فشار خون، کاهش علائم اضطراب، پیشگیری از میگرن، و درمان برخی آریتمی‌های قلبی استفاده می‌شود. این دارو با کاهش ضربان قلب و بار روی قلب اثر می‌کند.

14. هپارین (Heparin)
یک ضدانعقاد تزریقی که برای پیشگیری و درمان لخته‌های خونی در بیماران بستری استفاده می‌شود. این دارو معمولاً در مراحل اولیه درمان ترومبوز و آمبولی ریه کاربرد دارد.

15. رزوواستاتین (Rosuvastatin)
یک استاتین که برای کاهش سطح کلسترول LDL، افزایش HDL، و کاهش خطر بیماری‌های قلبی عروقی استفاده می‌شود. این دارو به بهبود پروفایل لیپیدی و پیشگیری از آترواسکلروز کمک می‌کند.

16. آتورواستاتین (Atorvastatin)
دارویی از خانواده استاتین‌ها که برای کاهش کلسترول بد (LDL) و تری‌گلیسیریدها و پیشگیری از بیماری‌های قلبی و سکته مغزی استفاده می‌شود.

17. کارودیلول (Carvedilol)
یک بتابلاکر که برای درمان نارسایی قلبی و کاهش فشار خون استفاده می‌شود. این دارو با گشاد کردن عروق و کاهش ضربان قلب بار روی قلب را کاهش داده و عملکرد قلب را بهبود می‌بخشد.

18. ایزوسورباید مونونیترات (Isosorbide Mononitrate)
دارویی که برای پیشگیری از حملات آنژین صدری مزمن استفاده می‌شود. این دارو عروق را گشاد کرده و جریان خون به قلب را بهبود می‌بخشد.

19. آمیودارون (Amiodarone)
داروی آنتی‌آریتمیک که برای کنترل آریتمی‌های بطنی و فوق‌بطنی شدید استفاده می‌شود. این دارو به تنظیم ریتم قلب و پیشگیری از آریتمی‌های جدی کمک می‌کند.

20. دیلتیازم (Diltiazem)
یک بلوک‌کننده کانال کلسیم که برای درمان آنژین صدری، کنترل فشار خون، و مدیریت آریتمی‌های قلبی استفاده می‌شود. این دارو باعث گشاد شدن عروق و کاهش ضربان قلب می‌شود.

داروی بیماری های قلب

21. اپلرنون (Eplerenone)
اپلرنون یک مهارکننده انتخابی گیرنده آلدوسترون است که به عنوان یک دیورتیک پتاسیم‌نگهدار استفاده می‌شود. این دارو با مهار اثرات آلدوسترون، مانع از احتباس سدیم و مایعات در بدن شده و از افزایش فشار خون و وخامت نارسایی قلبی جلوگیری می‌کند. معمولاً در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی پس از سکته قلبی و برای کاهش علائم و پیشگیری از عوارض قلبی استفاده می‌شود.

22. ایورابرادین (Ivabradine)
ایورابرادین دارویی است که مستقیماً بر گره سینوسی قلب اثر می‌گذارد و ضربان قلب را کاهش می‌دهد. این دارو برای بهبود علائم نارسایی قلبی مزمن در بیمارانی که ضربان قلب بالایی دارند یا به بتابلاکرها پاسخ نمی‌دهند، استفاده می‌شود. این دارو می‌تواند تحمل بیمار در فعالیت‌های روزمره را افزایش داده و خطر بستری شدن را کاهش دهد.

23. داپاگلیفلوزین (Dapagliflozin)
داپاگلیفلوزین یک مهارکننده SGLT2 است که علاوه بر کنترل قند خون در بیماران دیابتی نوع 2، نقش مهمی در کاهش خطر بستری شدن ناشی از نارسایی قلبی دارد. این دارو با افزایش دفع گلوکز از طریق ادرار، حجم مایعات بدن را کاهش داده و بار قلب را کم می‌کند.

24. امپاگلیفلوزین (Empagliflozin)
این دارو نیز مانند داپاگلیفلوزین، از خانواده مهارکننده‌های SGLT2 است و علاوه بر مدیریت قند خون، اثرات حفاظتی قلبی و کلیوی دارد. مطالعات نشان داده‌اند که امپاگلیفلوزین می‌تواند خطر مرگ‌ومیر قلبی و بستری شدن به علت نارسایی قلبی را کاهش دهد.

25. بیزوپرولول (Bisoprolol)
بیزوپرولول یک بتابلاکر انتخابی است که عمدتاً بر گیرنده‌های بتا-1 در قلب اثر می‌گذارد. این دارو با کاهش ضربان قلب و فشار خون، بار کاری قلب را کم کرده و برای مدیریت نارسایی قلبی، فشار خون بالا و پیشگیری از آنژین صدری تجویز می‌شود.

26. ورپامیل (Verapamil)
ورپامیل یکی از بلوک‌کننده‌های کانال کلسیم است که با گشاد کردن عروق کرونری و کاهش فعالیت الکتریکی قلب، به کنترل آریتمی‌ها، کاهش فشار خون و مدیریت آنژین صدری کمک می‌کند. این دارو به خصوص در درمان آریتمی‌های فوق بطنی مانند فیبریلاسیون دهلیزی مؤثر است.

27. فلیکاینید (Flecainide)
فلیکاینید داروی آنتی‌آریتمیک کلاس 1C است که با تثبیت غشای سلولی قلب و کاهش تحریک‌پذیری الکتریکی، ریتم قلب را تنظیم می‌کند. این دارو معمولاً برای درمان آریتمی‌های مقاوم به درمان مانند فیبریلاسیون بطنی و فوق بطنی استفاده می‌شود.

28. رانولازین (Ranolazine)
رانولازین دارویی برای درمان آنژین صدری مزمن است که با تنظیم متابولیسم قلب و کاهش مصرف اکسیژن توسط عضله قلب، علائم را تسکین می‌دهد. این دارو معمولاً به عنوان درمان کمکی در بیمارانی که به درمان‌های مرسوم پاسخ نمی‌دهند، تجویز می‌شود.

29. دوبوتامین (Dobutamine)
دوبوتامین یک داروی اینوتروپیک مثبت است که با تحریک گیرنده‌های بتا-1 در قلب، قدرت انقباضات قلبی را افزایش می‌دهد. این دارو در شرایط بحرانی مانند نارسایی حاد قلبی و شوک کاردیوژنیک برای افزایش برون‌ده قلبی استفاده می‌شود.

30. میلرینون (Milrinone)
میلرینون یک مهارکننده فسفودی‌استراز III است که هم قدرت انقباضات قلبی را افزایش داده و هم مقاومت عروقی را کاهش می‌دهد. این دارو بیشتر در مراقبت‌های ویژه برای مدیریت نارسایی قلبی حاد استفاده می‌شود.

31. کلوندین (Clonidine)
کلوندین یک آگونیست گیرنده آلفا-2 است که با کاهش فعالیت سمپاتیک، فشار خون را کاهش می‌دهد. این دارو ممکن است در شرایط خاص نارسایی قلبی و همچنین برای مدیریت علائم ترک مواد مخدر استفاده شود.

32. فنوفیبرات (Fenofibrate)
فنوفیبرات دارویی برای کاهش تری‌گلیسرید و افزایش HDL (کلسترول خوب) است. این دارو خطر عوارض قلبی‌عروقی را در بیمارانی که سطح چربی خون آن‌ها بالاست، کاهش می‌دهد و معمولاً به همراه استاتین‌ها تجویز می‌شود.

33. نیکوراندیل (Nicorandil)
نیکوراندیل دارویی ترکیبی از گشادکننده عروقی و نیترات است که برای مدیریت آنژین صدری پایدار استفاده می‌شود. این دارو با گشاد کردن عروق کرونری و بهبود جریان خون، از ایسکمی قلبی جلوگیری می‌کند.

34. ساکوبیتریل/والسارتان (Sacubitril/Valsartan)
این ترکیب دارویی برای درمان نارسایی قلبی مزمن با کاهش فشار خون، بهبود عملکرد قلب و کاهش بستری شدن استفاده می‌شود. ساکوبیتریل اثرات ناتریورتیک پپتید را تقویت کرده و والسارتان به کاهش مقاومت عروقی کمک می‌کند.

35. آلیروکوماب (Alirocumab)
آلیروکوماب یک آنتی‌بادی مونوکلونال است که برای کاهش LDL (کلسترول بد) در بیمارانی که به استاتین‌ها پاسخ نمی‌دهند، استفاده می‌شود. این دارو خطر بیماری‌های قلبی‌عروقی مانند حمله قلبی و سکته مغزی را کاهش می‌دهد.

36. پرالونت (Praluent)
پرالونت دارویی مشابه آلیروکوماب است که برای کاهش LDL و بهبود پروفایل لیپیدی بیماران قلبی-عروقی استفاده می‌شود. این دارو معمولاً به صورت تزریقی تجویز می‌شود.

37. فوندپارینوکس (Fondaparinux)
فوندپارینوکس یک ضدانعقاد انتخابی است که برای پیشگیری و درمان لخته‌های خونی در عروق (مانند ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریوی) استفاده می‌شود. این دارو معمولاً در بیمارانی با خطر بالای لخته‌زایی تجویز می‌شود.

38. تیروفیبان (Tirofiban)
تیروفیبان یک داروی ضدپلاکت تزریقی است که برای جلوگیری از تشکیل لخته خون در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری استفاده می‌شود. این دارو معمولاً به صورت کوتاه‌مدت در مراقبت‌های ویژه قلبی تجویز می‌شود.

39. پرازوسین (Prazosin)
پرازوسین یک بلوک‌کننده گیرنده آلفا است که برای کاهش فشار خون و درمان نارسایی قلبی استفاده می‌شود. این دارو با گشاد کردن عروق، مقاومت عروقی را کاهش داده و بار کاری قلب را کم می‌کند.

40. نبیولول (Nebivolol)
یک بتابلاکر انتخابی و بسیار خاص است که اثرات مفید زیادی بر روی سیستم قلبی-عروقی دارد. علاوه بر کاهش ضربان قلب و فشار خون، نبیولول باعث گشاد شدن عروق با تحریک تولید نیتریک اکسید می‌شود. این دارو برای مدیریت فشار خون بالا و نارسایی قلبی مزمن کاربرد دارد و می‌تواند به کاهش بار قلب کمک کند.

41. اپروستینول (Epoprostenol)
یک پروستاسیکلین آنالوگ است که برای درمان فشار خون ریوی شدید تجویز می‌شود. اپروستینول به طور عمده با گشاد کردن عروق ریوی و کاهش مقاومت عروقی در ریه‌ها، عملکرد قلب و ریه را بهبود می‌بخشد. این دارو می‌تواند کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری‌های ریوی و نارسایی قلبی را افزایش دهد.

42. بومتانید (Bumetanide)
یک دیورتیک لوپ قوی است که برای درمان ادم ناشی از نارسایی قلبی و احتباس مایعات در بدن استفاده می‌شود. این دارو با کاهش حجم مایعات اضافی، فشار بر قلب و سیستم گردش خون را کاهش می‌دهد و به بهبود علائم بیماری‌های قلبی کمک می‌کند.

43. کینیدین (Quinidine)
یک داروی آنتی‌آریتمیک کلاس 1A است که برای درمان آریتمی‌های قلبی به کار می‌رود. کینیدین با کاهش تحریک‌پذیری عضلات قلب و تثبیت فعالیت الکتریکی قلب، به تنظیم ریتم قلب و کاهش بروز آریتمی‌ها کمک می‌کند.

44. هیدرالازین (Hydralazine)
دارویی است که با گشاد کردن عروق، فشار خون را کاهش می‌دهد و در درمان نارسایی قلبی مزمن، به ویژه زمانی که همراه با نیترات‌ها استفاده شود، مؤثر است. این دارو باعث کاهش بار قلب و افزایش جریان خون به ارگان‌ها می‌شود.

45. فلباناتین (Phlebotonin)
یک داروی بهبود دهنده گردش خون محیطی است که برای کاهش علائم نارسایی وریدی و مشکلات مربوط به ضعف جریان خون در اندام‌ها کاربرد دارد. این دارو به کاهش تورم و بهبود جریان خون کمک می‌کند.

46. دیسکوپیرامید (Disopyramide)
یک داروی آنتی‌آریتمیک کلاس 1A است که برای درمان آریتمی‌های شدید، مانند فیبریلاسیون دهلیزی و تاکی‌کاردی بطنی استفاده می‌شود. این دارو با تثبیت غشای سلولی و کاهش تحریک‌پذیری قلب به تنظیم ریتم قلب کمک می‌کند.

47. روفکسامید (Rofecoxamide)
یک داروی ضد التهابی است که در بیماری‌های قلبی و عروقی نقش مکملی دارد. این دارو می‌تواند به کاهش التهاب و علائم همراه با بیماری‌های قلبی کمک کند و به عنوان یک درمان پشتیبان در برخی موارد کاربرد داشته باشد.

48. ایندوپامید (Indapamide)
یک دیورتیک تیازیدی است که برای کاهش فشار خون و درمان نارسایی قلبی به کار می‌رود. این دارو با کاهش مقاومت عروقی و کاهش حجم مایعات اضافی بدن، فشار خون را کنترل می‌کند و به بهبود علائم نارسایی قلبی کمک می‌کند.

49. دوپامین (Dopamine)
یک داروی اینوتروپیک و محرک بتا-آدرنرژیک است که در شرایط حاد نارسایی قلبی برای افزایش قدرت انقباضات قلبی و بهبود جریان خون به اندام‌ها استفاده می‌شود. این دارو معمولاً در محیط‌های بیمارستانی و در شرایط اضطراری تجویز می‌شود.

50. لیسینوپریل (Lisinopril)
یک مهارکننده ACE است که برای کاهش فشار خون و بهبود عملکرد قلب در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و پس از سکته قلبی استفاده می‌شود. لیسینوپریل با گشاد کردن عروق و کاهش بار قلب، به کنترل فشار خون و پیشگیری از آسیب‌های قلبی کمک می‌کند.

51. لیسینوپریل (Lisinopril)
توضیحات مشابه مورد 50. این دارو جزء مهارکننده‌های ACE است که اثرات مثبتی در کاهش فشار خون و بهبود عملکرد قلب دارد.

52. اینداپامید (Indapamide)
یک دیورتیک تیازیدی است که برای کاهش فشار خون و مدیریت نارسایی قلبی استفاده می‌شود. این دارو می‌تواند مقاومت عروقی را کاهش دهد و بار قلب را کم کند.

53. ورناپامیل (Verapamil)
یک بلوک‌کننده کانال کلسیم است که برای درمان آنژین صدری، فشار خون بالا، و برخی آریتمی‌ها مانند تاکی‌کاردی فوق‌بطنی استفاده می‌شود. این دارو با کاهش ورود کلسیم به سلول‌های قلبی، اثرات مفیدی در کاهش فشار خون و کنترل ریتم قلب دارد.

54. رانولازین (Ranolazine)
داروی ضد آنژین است که برای کاهش علائم آنژین صدری مزمن تجویز می‌شود. رانولازین با بهبود متابولیسم انرژی در سلول‌های قلب، به کاهش نیاز اکسیژن قلب کمک می‌کند و در نتیجه می‌تواند علائم درد صدری را کاهش دهد.

55. ساکوبیتریل/والسارتان (Sacubitril/Valsartan)
یک ترکیب دارویی شامل یک مهارکننده ناپریلیز و یک بلوک‌کننده آنژیوتانسین II است که برای درمان نارسایی قلبی مزمن استفاده می‌شود. این ترکیب به بهبود عملکرد قلب، کاهش فشار خون، و کاهش مرگ‌ومیر قلبی کمک می‌کند.

56. فنوفیبرات (Fenofibrate)
دارویی است که برای کاهش تری‌گلیسرید و کلسترول خون استفاده می‌شود. این دارو با بهبود پروفایل لیپیدی خون، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی را کاهش می‌دهد و ممکن است در مدیریت هایپرلیپیدمی مفید باشد.

57. نیکوراندیل (Nicorandil)
یک وازودیلاتور است که برای درمان آنژین صدری مزمن به کار می‌رود. این دارو با گشاد کردن عروق کرونری و بهبود خون‌رسانی به قلب، علائم درد صدری را کاهش می‌دهد و عملکرد قلب را تقویت می‌کند.

58. ریواروکسابان (Rivaroxaban)
یک ضدانعقاد خوراکی است که برای پیشگیری و درمان لخته‌های خون، به ویژه در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی و ترومبوز عروقی استفاده می‌شود. این دارو با مهار فاکتور Xa در سیستم انعقادی، خطر سکته مغزی و لخته شدن خون را کاهش می‌دهد.

59. دابیگاتران (Dabigatran)
یک مهارکننده مستقیم ترومبین است که برای پیشگیری از لخته‌های خون و کاهش خطر سکته مغزی در بیماران قلبی تجویز می‌شود. این دارو اثر ضدانعقادی را با مهار فعالیت ترومبین ایجاد می‌کند.

60. اوکسپرینولول (Oxprenolol)
یک بتابلاکر است که برای کنترل فشار خون بالا و آنژین صدری استفاده می‌شود. این دارو با کاهش ضربان قلب و فشار خون، به کنترل بار قلب و بهبود وضعیت بیماران کمک می‌کند.

داروی بیماری های قلب

آپنه خواب چیست؟

توجه: اطلاعات ارائه‌شده(داروی بیماری های قلب) در اینجا صرفاً جهت آگاهی است و نباید بدون مشورت با پزشک استفاده شود. برای درمان یا مصرف هرگونه دارو، حتماً با پزشک معالج خود مشورت کنید. اگر به دنبال یک پزشک متخصص قلب در رودهن هستید، می‌توانید به دکتر گلنوش یعقوب‌زاده مراجعه کنید.